«Nunca fun despiadado, creo, pero gústame mostrar a verdade ao espido» Ulrich Seidl I Velaquí ante os nosos ollos a filmografía de Ulrich Seidl: un retrato de Europa. Cun sinal documental incluso cando se penetra na ficción, encadres frontais e estáticos, planos xerais a media altura coas figuras humanas expostas no centro, unha profundidade de campo aplanada por unha parede lisa (ou acentuada cara a un punto de fuga), composicións simétricas e miradas a cámara, o estilo de Seidl é inconfundible. Estamos ante o estilo dun retratista que introduciu o tempo e o movemento... 

Fotografía: Aigi Boga Sempre pensei que un festival de cinema debería funcionar como un preciso instrumento de detección. Un sismógrafo, quizais un sónar, preparado para detectar aquelas obras que levan no seu interior as cuestións sociais do seu tempo. Nese sentido, a edición de 2018 de Curtocircuíto aproxímase a este ideal, pois o seu equipo soubo converter a súa sección RADAR nun espazo para filmes que destilan un sutil malestar, unha sensación de insatisfacción respecto ao mundo actual. Unha serie de obras que, desde a animación, o rexistro documental ou a... 

Creo que Mutantes (2017), o primeiro filme de Álvaro Larriba, é unha película importante polo que documenta e por como o fai. É certo que eu tampouco son obxectivo: emocióname ver unha película que rexistra o traballo do Liceo Mutante porque é probablemente o meu lugar favorito do mundo e sempre que vou volvo cheo de felicidade, inspiración e fe na humanidade. Toquei alí, durmín alí, debo estar entre o público nalgún dos concertos que aparecen na película e vexo Mutantes coa alegría de atopar na pantalla caras familiares. Pero máis aló da proximidade emocional... 

Na última edición de Curtocircuíto, Jessica Sarah Rinland gañaba o premio á mellor película da sección Explora con Ý Berá – Aguas de Luz. A categoría, cuxos xurados premiaran no pasado a nomes coma Tomonari Nishikawa ou Sebastian Mez, apostaba agora por unha cineasta presente en anteriores edicións de Curtocircuíto e cuxa obra adquirira un prestixio crecente tras o seu paso por festivais e despois de colaborar con institucións como o M.I.T, Harvard, a Locarno Filmmaker’s Academy ou o Anthology Filme Arquives. Con este contexto e procurando ofrecer ao público... 

Desde os inicios da súa carreira coma documentalista a comezos dos 80, Ulrich Seidl insistiu en sinalar cara o sustrato grotesco e inhumano oculto trala apariencia de benestar dunha sociedade, a austríaca – europea por extensión –, empeñada en agochar as súas patoloxías ao mundo exterior. Im Keller (2014), o seu anterior traballo, serviu como perfecta síntese de todas as súas inquedanzas. Coa súa entrada nos demenciais sótanos das casas lustrosas, unha básica metáfora desvelaba o perturbador subconsciente de toda unha sociedade. Pero o maio logro desta última...