Habitar, de Anxos Fazáns Os primeiros minutos de Habitar (Anxos Fazáns, 2023) introdúcennos nun mundo de texturas. Filmados en planos tan pechados que apenas distinguimos os seus contornos, desfilan pola pantalla gatos, peles, videoxogos, mentres unhas voces comezan a falar. Pola banda do sonoro, o ton é recoñecible: entrevistas de carácter documental, cos seus ritmos, a súas pausas, as voces que van intercalándose, debullando ideas e experiencias. Con todo, os rostros de quen fala permanecen elusivos; a imaxe, atrapada nesa escala de proximidades e superficies, transcorre... 

Frialdad, de Andrea Sánchez A historia do cinema é un dialogo constante entre tempos. Escenifícao así Frialdad (Andrea Sánchez, 2023), que recupera fragmentos dun filme esquecido, El espectro de Justine (1986), para medrar ao seu redor. O filme en cuestión —unha cinta de terror de serie B sobre unha actriz posuída polo seu personaxe, escrita por Rosa Mari Sorribes e dirixida por Jordi Gigó— foi a primeira coprodución andorrana e nunca chegou a estrearse. Dalgunha maneira, Frialdad tamén é unha historia de posesión, mais o embruxo non se dá entre actriz e personaxe,... 

El Soldao, de Alejandro Cabrera ‘A todos aqueles lugares onde os tempos se mesturan e todo ocorre simultaneamente’. Esta é a dedicatoria que pode lerse nos créditos finais de El Soldao (Alejandro Cabrera, 2023), e que condensa nunhas poucas palabras a natureza deste filme. Nel, Francisco volve á casa familiar en Villanueva del Duque, Andalucía, baleira tras a morte da súa nai, e os recordos afloran. Esta mestura de tempos atopa a súa expresión audiovisual a través dunha mestura de formatos. Vémolo por vez primeira nos minutos iniciais do filme, mediante un plano-contraplano... 

O frío, de Pablo Dopazo Ao primeiro filme da primeira sesión correspóndelle ser a porta de entrada a unha nova edición do festival e, neste caso, é O frío (Pablo Dopazo, 2024), unha pequena produción galega que nos convida a afondar nos múltiples camiños deste decimo sétimo FICBUEU. Os planos iniciais establecen o ton do filme: vemos o interior mal iluminado dun almacén por onde Chema, un home dunha certa idade, transporta caixas cheas de xeo e peixe. É nesa penumbra que nos imos mover durante un tempo, polo menos figuradamente, xa que O frío invítanos a avanzar... 

Turin, de Rhayne Vermette (2015) Unha casa é as ruínas dunha casa, / unha cousa ameazadora á espera dunha palabra. Ao longo da semana, mentres seguía os programas da (S8) Mostra de Cinema Periférico desde a penumbra da miña habitación —outro ano que non me puiden achegar á Coruña, outro ano que perdín a dimensión importantísima da materialidade das películas—, estiven relendo o poeta portugués Manuel António Pina. Substitúo palabra por imaxe e tomo estes versos como unha porta de entrada á XV edición do festival. Non é unha porta escollida ao azar: son... 

Nada é doado Poucas cousas neste mundo son sinxelas. Todo ten varias capas ou matices sobre os que poder reflexionar se se pon o empeño suficiente. Amor, amizade, pobreza, familia e, nunha escala moito menos transcendental, o cine.  Cada película pode ser interpretada de maneiras moi distintas segundo os ollos que a miren. Este é o caso de Los indeseables, dirixida e coescrita polo francés Ladj Ly. Aforrarei tempo ás persoas que lean esta crítica: esta cinta trata sobre o que o seu corazón lles pida que trate. Hai unha protagonista, Haby, unha rapaza dos barrios marxinais...